Wojewódzki Szpital im. Zofii z Zamoyskich Tarnowskiej w Tarnobrzegu - Tarnobrzeg

Alina K

Przebywałam na oddziale ginekologicznym/położniczym plus dzidziuś na neonatologii. I ta gwiazdka i to tak naprawdę symbolicznie dla NEONATOLOGII nie dla ginekologii. Wszytko za sprawą starszej Pani pielęgniarki (krótko ścięta blondynka przy kości), której totalnie nic nie odpowiada. Co zrobisz to źle, o co nie zapytasz to źle, jak karmisz to źle czy sobie radzisz czy nie lepiej się do niej nie zwracać. Niestety przez mój pobyt miała dwa dyżury i nawet na wyjście musiała zrypać mnie i męża. Za cokolwiek. Ginekologia/położnictwo to złote kobietki naprawdę, lekarze również. Mili, wyrozumiali, wszystko wytłumaczą. Na tym oddziale można mieć pytania i ktoś na nie odpowie bez łaski 💜

Maria Maria

Rodziłam w tym szpitalu i przeżyłam traumę która ciąży nade mną po dziś dzień .nie będę opisywać szczegółów. Lekarz był nawalony, pielęgniarki biegały spanikowane a ja przez kilkanaście godzin wyłam z bólu bez pomocy czekając aż lekarz wytrzeźwieje .

Sapiens

HISTORIA JAK Z HORRORU
Mieszkałam wiele lat za granicą. Kilka miesięcy po przeprowadzce do Polski w 2021 w czasie cyrku pandemicznego dostałam się z rana na czczo na oddział chirurgiczny na operację kamicy, ale w pełnym zdrowiu ogólnym. Niestety w dniu przyjęcia stwierdzono u mnie dodatni test na Covid-19 i operacja została odwołana.

(Jak wiadomo jest to test niewiarygodny. Kiedy w USA test ten wycofano ze szpitali, w Polsce nagminnie terroryzowano nim społeczeństwo.)

Jednakowoż nie dostałam żadnego posiłku w ciągu dnia i wieczorem przyszły po mnie dwie kosmitki, kazały wejść na wózek i zawiozły przez opustoszały szpital na oddział covidowy przekazując mnie dwóm innym kosmitkom.
Umieszczono mnie w lodowato zimnej sali 5-osobowej, gdzie leżały 3 półprzytomne staruszki.
Za oknem szalała wichura, ale okna były otwarte pod sufitem na oścież robiąc gwałtowny przeciag, gdyż okna w dyżurce pielęgniarskiej naprzeciwko też były otwarte. Podwiewane żaluzje wściekle uderzały o sufit raz po raz (mam to nagrane). Zamiast kołder były cienkie, niemal przezroczyste koce powleczone poszewkami. Półprzytomne/śpiące starsze pacjentki ubrane w cieniutkie koszulki leżały w tym zimnie częściowo odkryte z odsłoniętymi klatkami piersiowymi.
Dostałam łóżko tuż przy oknie i zaraz mi kazano rozebrać się do pasa w oczekiwaniu na EKG. Poprosiłam o zamknięcie okien. W odpowiedzi usłyszałam, że „nie mają kluczy do okien i tak musi być”. Robiono mi EKG kilka razy z rzędu, bo jakość wydruku była nienależyta. W czasie tego badania leżałam półnaga przez 5-10 minut w gwałtownym przeciągu. Drżąca z zimna, owinięta w szlafrok i koc udałam się na korytarz do kącika, gdzie trochę mniej wiało.
Poprosiłam o kontakt z lekarzem dyżurnym, ale powiedziano, że muszę czekać aż do następnego przyjęcia pacjenta - wtedy lekarz będzie dostępny. Po kilku godzinach się doczekałam i powiedziałam, że jestem całkowicie zdrowa i nie mam żadnych objawów grypopodobnych i w takich warunkach mogę się dopiero rozchorować. Poprosiłam o wypis ze szpitala.
Od lekarki dyżurnej uslyszałam, że to niemożliwe i muszę tu zostać. Na szczęście w miałam w tym czasie w telefonie aktualną rozmowę z koleżanką-lekarką z innego miasta w trybie głośnomówiącym, która takie przymusowe przetrzymywanie mnie w szpitalu uznała za bezprawne. I stanęło na tym, że koniec końców mogę zostać wypisana na własne żądanie w dniu następnym. Przeniesiono mnie do innej sali, gdzie okno było zamknięte, ale stare i nieszczelne, i w sali było również bardzo zimno. Przy samym oknie był wyczuwalny zimny powiew, więc odsunęłam łóżko jak najdalej okna. Założyłam jesienną kurtkę, gdyż nie dostałam dodatkowego koca, o który prosiłam. Był już późny wieczór, a przez cały dzień nic nie jadłam, ani nie piłam nic ciepłego, dlatego drżałam z zimna. Poprosiłam o jakiś ciepły posiłek. Okazało się to niemożliwe. Zatem spytałam o ciepłą herbatę. Pielęgniarki również odmówiły pomimo tego, że u nich w dyżurce stał czajnik i kubki.
Zrozumiałam wtedy, że dla tego personelu to pacjenci są dla nich, a nie oni dla pacjentów…
Aby się trochę rozgrzać i nie dopuścić do choroby, zmusiłam się do wypicia ciepłej wody z kranu. Nalałam ją w dłonie, bo kubka też nie dostałam. To było nieprzyjemne, ale mnie trochę rozgrzało i dzięki temu jakoś przetrzymałam ten koszmar w nocy.
Rano przy wypisie powiedziałam lekarce, że takie warunki szpitalne mogą doprowadzić do zapalenia płuc nawet zdrowego konia, gdyby go postawiono w tak zimnym pomieszczeniu w przeciągu. A co dopiero stare schorowane i bezbronne kobiety w sąsiedniej sali. Nic dziwnego, że umierają. W odpowiedzi usłyszałam, że pielęgniarkom jest gorąco i duszno w kombinezonach, dlatego przeciąg musi być.
Powiedziałam wprost, że ich postępowanie z pacjentami jest karygodne i że mam nagranie zrobione w poprzedniej sali.
Gdy wychodziłam już z oddziału, okna w poprzedniej sali i w dyżurce były już zamknięte. Tydzień po mnie do tego samego oddziału trafiła siostra mojej znajomej. W salach szpitalnych było już ciepło. Widocznie moje krytyczne komentarze odniosły skutek.

zofia luczak

Horror w tym szpitalu nadal trwa. Na oddziale kardiologicznym moja mama czekała tydzień na przeniesienie do Sandomierza. W ostatnią noc przed transferem została odpięta od aparatury monitorującej i umieszczona w lodowatej sali komórce. Pozostawiona bez okrycia, cudem uniknęła zapalenia płuc. Uratowała ją kurtka i ciepłe rzeczy znajdujące się w torbie, która na szczęście była w zasięgu jej ręki. Ludzie starzy, bezbronni są tam poddawani najcięższej próbie. Czy ktoś się w końcu za to weźmie?

Katarzyna Skonecka

Bardzo polecam cały oddział ortopedii jak i blok operacyjny. 🙂
Panie pielęgniarki, salowe zawsze służyły pomocą i uprzejmością.
Przyjęcie na oddział przebiegło sprawnie.
Pani i Pan z sekretariatu również bardzo pomocni i serdeczni 🙂
Operacja biodra bez żadnych powikłań.
Cały blok operacyjny to wybitni fachowcy.
Szczególne podziękowania dla dr. M. Płończaka. 🙂

edyta Edyta

Witam wszystkich serdecznie i składam ogrom podziękowań dla Lekarzy i Pielęgniarek oraz całego Zespołu Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii w Tarnobrzegu jestem bardzo wdzięczna Państwu za uratowanie mojej mamy 🤗 jesteście Państwo wspaniałymi ludźmi pełnymi empatii pomocy i ogromu wyrozumiałości jak również cierpliwości bardzo dziękuję za poświęcony czas oraz doskonałą wiedzę którą Państwo wykorzystujecie na ratowanie ludzi w ciężkich stanach choroby to zaszczyt dla Szpitala jak również Zarządu Szpitala Wojewódzkiego im.Zofii Zamoyskich w Tarnobrzegu za tak wspaniały Zespół Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii w Tarnobrzegu osób pracujących . ♥️♥️♥️♥️🌹🌹🌹Bardzo dziękuję Państwu za wszystko ♥️♥️♥️♥️🏅🏅🏅🏅

Arass Hater

Okropnie przygnębiający szpital, a oddział neurologii to po prostu masakra. Oczywiście każdy szpital jest przepełniony bólem i cierpieniem, ale tam po prostu ręce opadają... Nie mam zastrzeżeń do personelu, pewnie wykonuje swoje obowiązki rzetelnie, ale ta atmosfera umieralni... To coś, czego trzeba doświadczyć, żeby zrozumieć. W ogóle nie widać tego dofinansowania, o którym placówka informuje przez wejściem. Ciekawe, prawda?

Piotrek Twardy

Zostałem przywieziony przez karetkę na SOR w Tarnobrzegu z poważną infekcją jelitową . Chciałbym podziękować panią pielęgniarką i lekarzom za fachową opiekę . Polecam i pozdrawiam